Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

ΚΑΛΑΜΑΥΚΑ-Μια από τις όμορφες γωνιές της Γεραπετρίτικης ενδοχώρας!


γειά σου παντέρμη ΚΡΗΤΗ!!
 




Όμορφη είσαi  Κρήτη μου
'π' Ανατολή σε Δύση
ναι! που ν' αγιάσει η χέραν του
που σ' έχει ζωγραφίσει.


Λασίθι - Καλαμαύκα from candia on Vimeo.
Μια από τις όμορφες γωνιές της Γεραπετρίτικης ενδοχώρας, 15ΚΜ, βορειοδυτικά είναι αυτή που καταλαμβάνει το γραφικό χωριό Καλαμαύκα.
Βρίσκεται στις παρυφές των Λασιθιώτικων βουνών. Περιοχή που εντυπωσιάζει τον επισκέπτη με τη ποικιλομορφία του ανάγλυφου τοπίου. Την ονομασία του το χωριό την πήρε από την Καλή Αύκλα δηλαδή ξύλινο αυλάκι που υπήρχε στις πηγές του Κεφαλόβρυσου για να μεταφέρει το νερό από την μια όχθη του ποταμού στην άλλη. Άλλη εξήγηση είναι ότι ο βράχος στη κορυφή του Κάστελου μοιάζει με Καλυμμαύκι του Παπά και από εκεί ονομάστηκε το χωριό.

Η Καλαμαύκα, όμορφο, γραφικό παραδοσιακό, μεγάλο χωριό με τις πηγές του Κεφαλοβρυσιού, να αναβλύζουν, γάργαρα νερά σε μεγάλη ποσότητα μοιάζει όαση δροσιάς, επίγειος παράδεισος, με οργιώδη βλάστηση, στην ξηροθερμική επαρχία μας.

Πλούτος του το νερό και η ενεργητικότητα, των κατοίκων του, που αντιστέκονται στην αστυφιλία. Η παραμονή των Καλαμαυκιανών στους γενέθλιους τόπους οφείλεται και στην πλεονεκτική θέση του χωριού αφού απέχει εξίσου από τα βόρεια και νότια παράλια του νησιού μας και προσελκύει καθημερινά επισκέπτες από την Ιεράπετρα και τον Άγιο Νικόλαο.

Κ Α Λ Α Μ Α Υ Κ Α.


Η Καλαμαύκα, η αρχαία Λάρισα, κατοικείται ήδη από την Μινωική εποχή. Στη θέση Ψαθί που βρίσκεται στο δρόμο προς την Ιεράπετρα βρέθηκαν ανθρώπινα κρανία, πήλινα αγγεία, αιχμές δόρατος, διάφορα κτερίσματα υπομινωικής εποχής. Για την Καλαμαύκα, αρχαία Λάρισα ο Γεωγράφος Στράβων γράφει “Και εν τη Κρήτη πόλις Λάρισα η νυν εις Ιεράπυτνα συνοικισθείσα αφ ης και το υποκείμενον πεδίον νυν Λαρισίων καλείται.” Προστάτης θεός της αρχαίας Λάρισας ήταν ο Ασκληπιός γι αυτό ο Ιατρικός Σύλλογος Λασιθίου καθιέρωσε ως έμβλημα του την φιγούρα του ανακαλυφθέντος ειδωλίου στην κορυφή Κάστελος, που δεσπόζει στο χωριό και ήταν ιερό Κορυφής σύμφωνα με την άποψη του Κου Μιχάλη Πυτικάκη.Η Λάρισα υποτάχτηκε περίπου τον 3ο αιώνα Π.Χ από την Ιεράπυτνα . Οι κάτοικοι της μεταφέρθηκαν αλλού σύμφωνα με την υπογραφείσα συνθήκη. Τις μετέπειτα ιστορικές περιόδους υπάρχουν στοιχεία ότι ο χώρος της Καλαμαύκας λόγω της ύπαρξης των πηγών του νερού του Κεφαλόβρυσου κατοικείται αδιαλείπτως. Τα τοπωνύμια Κάστελος, Μεσοκάστελα, Λαρισάκια, μαρτυρούν την ακμή της. Έδρα φεουδάρχη την Ενετική περίοδο είχε το 1583 435 κατοίκους. Έχει σπουδαίες Βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες και πολλά εξωκλήσια. Την Τουρκοκρατία ανέδειξε κορυφαίους οπλαρχηγούς όπως τον Νικόλαο Φωνιαδάκη και τον Ιωάννη Μπαριτάκη. Τεκμήρια ιστορίας, αγώνες, θυσίες που δεν συνοψίζονται.
Σήμερα η Καλαμαύκα είναι το πιο ζωντανό χωριό, αφού αυξάνετ
αι ο πληθυσμός της, έχει διθέσιο σχολείο, νηπιαγωγείο, πολιτιστικό σύλλογο, συνεταιρισμούς, ΤΟΕΒ, -για την δια
χείριση του νερού-,
πολλά καφε
νεία και 7 ταβέ
ρνες.

Το φυσικό
τοπίο που ονομάστηκε “Κινέζικο τοπίο” λόγω των μικρ
ών μετεώρων με τα Μπονσάι, τους πέτρινους θεούς, τον Κάστελο με τα 224 σκαλοπάτια το οποίο χαρακτηρίστηκε σαν μνημείο φυσικής ιστορίας. Τα σπήλαια, οι βραχογραφίες, το φαράγγι του Χαυγά, το αρχαίο ελαιοτριβείο, οι εκκλησίες του Αγίου Ιωάννου και Αγίου Αντωνίου είναι μερικά από τα πολλά αξιοθέατα της Καλαμαύκας. Οι ταβέρνες με τα πλατάνια και τα τρεχούμενα νερά, οι παραδοσιακοί ντόπιοι, νόστιμοι μεζέδες, ο κλωστένιος χαλβάς και οι σκυφομακαρούνες, με τους ήχους της λύρας, του βιολιού και του λαούτου αποζημιώνουν ντόπιους και ξένους. Υπάρχουν λοιπόν πάρα πολλοί λόγοι για τους οποίους καποιος πρέπει να περιηγηθεί στο χωριό της Καλαμαύκας.


Στο λόφο του Κάστελου υπάρχει μια σπηλιά και μ
έσα σ’ αυτήν η εκκλησία τ

ου Σταυρού, όπου μπορείτε να φτάσετε αφού ανεβείτε 242 σκαλοπάτια. Από κει μπορείτε να απολαύσετε τη μαγευτική θέα προς τα κάτω.

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Μιχάλης Τζουγανάκης- Μαντινάδες!




Φεύγει μου η σκέψη τσι βραδιές και μου χαλάει τον ύπνο,

κι όπου κι αν ψάξω να τη βρω στσ'αγκάλες σου την βρίχνω...

Κάθε βραδιά στο όνει
ρο σε περιμένω να'ρθεις,

μα σα θα φύγεις απ'αυτό γίνεται εφιάλτης..!!!!

Φωθιά θα βάλω να καώ κι ύστερα θέλω να'ρθεις,

τη στάχτη με τα χέρια σου το ''σ'αγαπώ'' να γράψεις..

Ω τη παντέρμη τη βραδιά και πώς θα την περάσω,

που πάλι με τα μάθια μου μόνο θα σ'αγκαλιάσω....

Τη βλέπω και παραμιλώ μιλάει και τα χάνω,

άχι δικιά μου να'τανε την προσευχή μου κάνω!!!


Μιλώ σου με τα μάτια μου κι αυτό νομίζω φτάνει,
να καταλάβεις η καρδιά σε ποιά μεριά σε βάνει....!!

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

Απόγιομα Σκέψης!


« Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές μέρες ολόκληρες σε κοίταζα στα μάτια και δε σε γνώριζα μήτε με γνώριζες. » Γ. Σεφέρης Απόγιομα σκέψης και πάλι συλλαβίζω. Δίχως λέξεις δεν διαβαίνεις την άβυσσο, μήτε με φοβισμένες στράτες και λαχτίσματα ντροπής. Να μιλήσω για έρωτες για θάνατο και κείνα τα μπλάβα τα σύννεφα που στέργουν τις νύχτες μου; Να μιλήσω για σιωπή και κείνα τα πολύχρωμα κεντήματα που απλώνει καθε τόσο η μορφή σου στον ύπνο μου; Για σεφέρια απορριγμένα στο χαρτί σαν τσακισμένοι πολεμηστάδες στων βράχων την απόγνωση.Απόγιομα σκέψης και πάλι συλλαβίζω. Με ένα...

Το Γιασεμάκι μου!


Είχες παντα μέλισσες στη γύρη σου και δροσιά στα πεταλά σου...
ο ήλιος άφηνε για σένα δυο ηλιαχτίδες να λάμπεις
στ'αφέγγαρα βράδυα...
Οσοι περνούσαν δίπλα σου σκύβανε ηδονικά να σε μυρίσουν,
κι οσους σ'ευχαριστούσαν τους χάριζες απο ένα πεταλό σου...

Κάποια μέρα ομως ο ήλιος δεν ανέτειλε κι άρχισες να κρυώνεις...
κρύωνες τόσο πολύ που άρχισες να διψάς και να ξεραίνεσαι...

φώναζες δυνατά για νερό κι άρχιζες να ερωτεύεσαι τα σύννεφα..
σύννεφα άστατα χωρις έκφραση...σωτήρες σου τα έβλεπες...

Κι αυτά άρχισαν να βρέχουν ένα ένα με τη σειρά τους πάνω απο σένα...
και χαμογελούσες γιατί είχες βρεί αυτό που τόσο καιρό σου έλειπε...
σύννεφα...!

Μα κάποτε ξαναβγήκε ο ήλιος κι έδιωξε το κρύο ,έδιωξε την
ματαιότητα και το φως του σε βρήκε λασπωμένη κ μ'όλα σου τα
πέταλα σ'άλλους δωσμένα...

Μένα μόνο πέταλο τώρα έστεκες στις λάσπες και διχως γύρη
στο άνθος σου...κανείς δε σε μύριζε...κανείς δε σ'ερωτευόταν...
κανείς ηλιαχτίδες δε σου χάριζε...

Είχες μείνει μόνη...είχες νιώσει πως δινόσουν σ'αυτούς που
δε θα σου έδιναν...
αναρωτιόσουν γιατί σου πήρε τόσο καιρό να νιώσεις πως
αυτοκαταστρεφόσουν...

Εκλαιγες...έκλαιγες πολύ και τα δακρύα σου καίγανε ό,τι σου
είχε απομείνει...και τ'απομεινάρια σου τα πατούσαν
όσοι κάποτε αλόγιστα τους δινόσουν...

Τα δάκρυα σου μαζευόντουσαν στο πέτρινο χώμα
κι εσύ τότε έσκυψες να τα δείς κι είδες πως ήσουν
ένα λουλούδι...κι αναρωτήθηκες ποιος σ'έκανε λουλούδι...

Ειχες αρχίσει να θύμασαι πως ήσουν ένα τσακισμένο κλωνάρι
γιασεμιού, και σ'έκοψε κάποιος που δεν ήθελε να τσακίζεσαι
από πόνο κι εγκατάλειψη...

Σε πήρε απο εκεί, σ'άνέστησε για να σ'ερωτευτεί
σ'ερωτεύτηκε για να σ'αγαπήσει...
Σ'αγάπησε πολύ όχι γιατί ήσουν γιασεμί
αλλά γιατί σε είχανε λυγίσει τα λάθη σου...

Σε φύτεψε και σέκανε λουλούδι για να μην κρέμεσαι
από πουθενά...
Μα κάποτε η γύρη σου σε μέθυσε και τον ξέχασες
και χάθηκε...

Χάθηκε...;...Όσο μακρυά μπορούσε να χαθεί κάποιος
που αγαπούσε...στεκόταν πάντα κρυμμένος πίσω σου
γιατί απλά δεν σταμάτησε στιγμή να σε λατρέυει...

Προτού τελειώσεις όμως το γύρισμα στο χρόνο...την ύστατη στιγμή...
άπλωσε τα ζεστά του χέρια και σ'έκοψε...
Σε φίλησε με πόνο και λαχτάρα και σε μεταμόρφωσε
σε αγάπη...



Κι εσύ εαυτέ μου...
κράτα τα πεταλά σου...
γιατί τα χέρια του...θαρρώ...
ζεστά πως είναι ...ακόμα...


Και πάλι πέρασε το βράδυ...ακόμα ένα βράδυ...
και για μια ακόμα φορά ξύπνησα και δε σε βρήκα
δίπλα μου...
Κι ευχήθηκα...
Τ'όνειρο να μην είναι ποτέ ξανά
τόσο μοναχικό...

''ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ''

" Επειδή ό,τι συμβαίνει ποτέ ξανά δεν θα συμβεί κι επειδή ό,τι έχει συμβεί ατέλευτα συμβαίνει πάλι, είμαστε όπως ήμασταν , τα πάντα μέσα μας έχουν αλλάξει....  "
" Μισούμε την επιστροφή στον εαυτό μας όπως θα μισούσαμε ένα κουρελιασμένο ή λεκιασμένο κοστούμι αν ήμασταν αναγκασμένοι να το φορέσουμε ...."

" Το μόνο που έχεις είναι αυτό που δίνε
ις ...."

" Αυτό που πάντα θα μπορούσαμε να γίνουμε κλαίει μέσα μας απαρηγόρητο..."

" Υπάρχουν δύο τρόποι να ζει κανείς. Ο ένας είναι σαν  να μην γίνεται κανένα θαύμα γύρω σου. Ο
άλλος σαν να είναι όλα θαύματα.... "

" Η ευτυχία είναι μυστήριο σαν την θρησκεία. Δεν πρέπει ποτέ να επεξηγείται .... "

" Από το χτες μάθαινε ... Από το σή
μερα βίωνε ... Από το αύριο ήλπιζε ... "
" Η ευτυχία είναι ένα ρούχο που το παραγγείλαμε στα πρώτα μας χρόνια. Παχαίνουμε
 όμως και δεν μας πηγαίνει πια..."

" Τον άθρωπο τον κρίνουμε όχι μόνο από τον τρόπο που μιλάει αλλά και από τον τρόπο που σωπαίνει..."
" Μερικοί είναι τόσο τρελοί ώστε κάνουν βουτιά στο βούρκο. Και άλλοι είναι τόσο αναίσθητοι ώστε να τους κοιτούν ασυγκίνητοι...."

" Όταν απλώνεις τα χέρια σου να πιάσεις τ άστρα μπορεί βέβαια να μη τα φτάσεις μα είναι σίγουρο ότι δεν θα καταλήξεις με μια χούφτα λάσπη..."

" Γενναιοδωρία είναι να δίνεις περισσότερα από αυτά που μπορείς... Υπερηφάνεια είναι να παίρνεις λιγότερα από αυτά που χρειάζεσαι..."
" 'Οταν οι ελέφαντες παλεύουν , εκείνο που υποφέρει έιναι το γρασίσι... "

" Ο άνθρωπος είναι πιο επικίνδυνος όταν προσποιείται παρά όταν εκδηλώνεται ..."

" Κανένας δεν είναι τόσο μικρός όσο αυτός που θέλει να φαίνεται μέγας .... "

" Σε μία περίπτωση ο άνθρωπος είναι ευτυχής όταν έρχεται δεύτερος. Όταν πρώτος έρχεται το παιδί του...."
" Το να κατακτήσεις την ευτυχία είναι κατόρθωμα. Το να την διατηρήσεις είναι κατάκτηση. Το να την απολαύσεις είναι θρίαμβος.... "

" Η φιλία είναι ένας δεσμός , που η ελπίδα τον ομορφαίνει, η ευτυχία τον διατηρεί , η δυστυχία τον δυναμώνει...."

"Αυτές οι βαθιές ρυτίδες σου, ο
ι βαθειές γραμμές στις άκρες των ματιών σου, φαντάζουν σαν πεντάγραμμο που πάνω του γράψαμε τα ωραιότερα τραγούδια της ζωής μας.... "

" Είναι καλύτερα να χαρίζεις παρά να δανείζεις ... και στοιχίζει περίπου τα ίδια... "

" Η αλήθεια είναι κουτσή και άσχημη . Έρχεται αργά.. Και είναι αποκρουστική στους ενόχους. Έρχεται όμως...... "
" Ο ρεαλισμός παρέχει έδαφος. ο ρομαντισμός ονειροπολήσεις...."

" Είναι προτιμότερο ένα κακό που ήρθε , παρά ένα κακό που το περιμένεις. Και είναι προτιμότερη η ευτυχία που περιμένεις παρά η ευτυχία που ήρθε....."
" Το βάρος που φέρνει κανείς γίνεται ελεφρότερο με αισιοδοξία....."

" Σ αυτούς , που δεν μπορούν να υψωθούν ούτε μια σπιθαμή από τη γη , όσο πιο ψηλά πετάμε , τόσο πιο μικροί τους φαινόμαστε.... . "

" Οι αρετές είναι όπλα... Επιβάλλονται και επικρατούν.... "

" Μια από τις μεγαλύτερες συνταγές επιτυχίας είναι να μετατρέπεις τις δυσκολίες σε ευκαιρίες .... "

...λευκό άρωμα....

Συνολικές προβολές σελίδας

Ο Καιρός.

....για να δούμε τι θα δούμε στην Τ.V.......

me