Είπαν.....

Αν θέλεις να καταφέρεις κάτι, να κρατάς τα μάτια σου ανοικτά, να συγκεντρώνεσαι και να ξέρεις τι ακριβώς θέλεις. Κανείς δεν πετυχαίνει το στόχο του με τα μάτια κλειστά.

P.Coelho

Είπαν.....

Η αγάπη γεμίζει τα πάντα! 
Δεν μπορεί να επιθυμεί, 
γιατί είναι αυτοσκοπός.
Δεν μπορεί να προδώσει, 
γιατί δεν έχει σχέση με την ιδιοκτησία.
Δεν μπορεί να αιχμαλωτήσει, 
γιατί μοιάζει με ποτάμι και θα ξεχειλίσει πάνω από τα φράγματα.

Από το P.Coelho (2009). Αγάπη : επιλεγμένα αποσπάσματα. 

Κ. Δ.

Το ριψοκίνδυνο όραμα της φαντασίας

Η φαντασία
- απόφοιτος του Πλάστη
γόνος του παραλογισμού
και της υπεροψίας -

σε κοίταξε εξονυχιστικά και είπε

“δε μου ταιριάζεις είσαι αβλαβής.
Σε κίνδυνο θα σε μεταμορφώσω
με τον πιο ταχύ και αλάνθαστο τρόπο:
αγαπώντας σε.

Θηρίο θα σε σκηνοθετήσω
σε απόσταση μάχης

να μου ξεφεύγουν
οι βρυχηθμοί των ελιγμών σου
να υπερπηδουν το λάκκο που ‘χω σκάψει
σκεπασμένον
με απατηλή στερεότητα κλαδιών
γνωστή παγίδα για τη θήρα ζώωδους αγριότητας”.

Έτσι έγινε
κι έρχεσαι τώρα εσύ επίπλαστο θηρίο
και μου ζητάς εμένα το λόγο
με ποιό δικαίωμα σε άλλαξα
από λαγό σε σαρκοβόρο
λες και σ’ ερωτεύτηκα εγώ.

Τα παράπονά σου στη φαντασία.
Αυτή εξευρίσκει λάλημα
όταν δεν ξημερώνει.

Να την ευγνωμονείς.

Άν η φαντασία δε σκηνοθετούσε
υπαρκτόν θηριώδη τον έρωτα
ποτέ καμιά πραγματικότης
δε θα μας είχε αγαπήσει.Κική Δημουλά.

''Ο Ερωτας και η Ψυχή''

Ο Ερωτας και η Ψυχη είναι ένα μυθολογικό ζευγάρι, που βασανίστηκαν πολύ  μέχρι να μπορέσουν να χαρούν την αγάπη τους ανεμπόδιστα. Αυτός είναι ο μύθος του Ερωτα και της Ψυχής όπως τον αναφέρει ο Απουλήιος, Ρωμαίος συγγραφέας του 2ου μ.Χ. αιώνα.

Ερωτας και Ψυχη

Αν και ο Θεός Ερως στην αρχαιότητα ήταν υπεύθυνος για τα πάθη πολλών θνητών και μη, τελικά και ο ίδιος δεν γλίτωσε από τα βέλη του. Ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα την Ψυχή, μια θνητή που είχε τη φήμη μιας πανέμορφης γυναίκας. Ο μύθος του Ερωτα και της Ψυχής είναι όμορφος και αποδεικνύει τη δύναμη της αγάπης και του έρωτα στις ζωές όλων.

Η Ψυχή ήταν μια θνητή, κόρη μιας πολύ συνηθισμένης οικογένειας με τρία παιδιά. Ανθρωποι από όλα τα μέρη έρχονταν να επισκεφτούν την Ψυχή και να θαυμάσουν την ομορφιά της, τιμώντας την περισσότερο από τη Θεά Αφροδίτη.

Η Αφροδίτη όταν αντιλήφθηκε τι ακριβώς συνέβαινε, αποφάσισε να ζητήσει την παρέμβαση του γιου της Ερωτα, ο οποίος ανέλαβε να δηλητηριάσει τις ψυχές των ανδρών ώστε να μην επιθυμούν την Ψυχή. Ωστόσο, και ο ίδιος ερωτεύτηκε την Ψυχή, στρέφοντας κατά λάθος το βέλος του κατά του εαυτού του. 

Τα χρόνια περνούσαν και οι γονείς της Ψυχής ήταν σαφώς προβληματισμένοι από την έλλειψη μνηστήρων, οπότε αποφάσισαν να στείλουν να πάρουν χρησμό, υποπτευόμενοι ότι κάποιος θεός έχει αναμειχθεί. Στους Δελφούς λοιπόν, ο Απόλλων, υπό την καθοδήγηση του θεού Ερωτα έδωσε χρησμό:

«Η Ψυχή δεν προορίζεται για γυναίκα κανενός θνητού. Ο άντρας της την περιμένει στην κορυφή ενός βουνού, και είναι ένα αποκρουστικό τέρας, που κανείς, ούτε θνητός ούτε αθάνατος, δεν μπορεί να του αντισταθεί». Αν και όλοι έπεσαν σε βαθιά θλίψη, αποφάσισαν να εκπληρώσουν το χρησμό ετοιμάζοντας λαμπρό γάμο με το “τέρας” του βουνού.

Ο γάμος έγινε αλλά η Ψυχή δεν μπορούσε να δει το σύζυγό της, ο οποίος εμφανιζόταν μόνο τα βράδια σε εκείνη και πάντα μέσα στο σκοτάδι. Ήταν ωστόσο τόσο τρυφερός και καλόκαρδος που η Ψυχή κατάλαβε ότι δεν μπορεί να είναι ένα αποκρουστικό τέρας, αλλά ο άντρας που επιθυμούσε σε όλη της τη ζωή.

Περνούσε υπέροχα μαζί του αλλά προβληματιζόταν γιατί δεν τον είχε δει ποτέ. Όταν κάποια στιγμή αποφάσισε να πάει στο πατρικό της, οι αδερφές της ζήλεψαν για την καλή της τύχη και την έπεισαν ότι για να μη θέλει να της φανερωθεί όχι μόνο θα είναι ένα τέρας, αλλά θα θέλει να τη σκοτώσει κιόλας. Ετσι λοιπόν της πρότειναν να τον σκοτώσει εκείνη πρώτη. 

Η Ψυχή χάνει τον Ερωτα

Η Ψυχή με το λυχνάρι αντικρίζει το πρόσωπο του Ερωτα

Η Ψυχή γύρισε στο παλάτι, και ξάπλωσε με το μυστηριώδη σύζυγό της. Όταν εκείνος αποκοιμήθηκε, η ψυχή πήρε ένα λυχνάρι και ένα μαχαίρι και αποφάσισε να τον σκοτώσει. Εγειρε από πάνω του και καθώς φώτισε το πρόσωπο του με το λυχνάρι, είδε προς μεγάλη της έκπληξη τον πανέμορφο Θεό Ερωτα.

Η Ψυχή τα έχασε, το λυχνάρι έγειρε στο πλάι και καυτό λάδι χύθηκε πάνω στον Ερωτα. Ο Ερωτας ξύπνησε από τον πόνο και πέταξε μακριά, λέγοντας της πως η καχυποψία της σκότωσε την αγάπη τους και ότι δεν θα μπορούσαν να είναι μαζί πια, αφού αυτή – μια θνητή – είδε το πρόσωπο ενός αθάνατου.

Μετανιωμένη η Ψυχή άρχισε να αναζητά τον Ερωτα παντού, χωρίς αποτέλεσμα. Κάποια στιγμή μετά από πολλή περιπλάνηση έφτασε σε ναό της θεάς Δήμητρας, η οποία τη συμβούλεψε να παρακαλέσει την Αφροδίτη να την αφήσει να δει το γιο της.

Η Αφροδίτη είχε φυλακίσει τον Ερωτα μέχρι να ξεχάσει την Ψυχή και να επουλωθεί η πληγή από το καυτό λάδι. Ακουσε όμως από τις ικεσίες της Ψυχής και της απάντησε ότι για να δει τον αγαπημένο της,  θα έπρεπε πρώτα να περάσει τρεις δοκιμασίες.

Οι δοκιμασίες ήταν δύσκολες, αλλά η Ψυχή κατόρθωσε να πραγματοποιήσει τις δυο πρώτες με επιτυχία. Ωστόσο η τελευταία δοκιμασία απαιτούσε να κατέβει στον Άδη και να φέρει το κουτί της Περσεφόνης στην Αφροδίτη. Το κουτί αυτό περιείχε το μαγικό ελιξήριο της ομορφιάς και η Ψυχή απαγορευόταν να το ανοίξει.

Η Ψυχή πήρε το κουτί αλλά δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να το ανοίξει για να πάρει λίγο φάρμακο ομορφιάς για τον εαυτό της.  Ωστόσο στο κουτί η Περσεφόνη δεν είχε βάλει κανένα μαγικό φίλτρο που θα μπορούσε να την κάνει πιο όμορφη, αλλά τον Μορφέα, που την έριξε σε βαθύ ύπνο.

Ο Ερωτας σώζει την Ψυχή

Οταν ο Ερωτας έμαθε τι έπαθε η αγαπημένη του, δραπέτευσε από το παλάτι της Αφροδίτης, πέταξε στον Ολυμπο και παρακάλεσε τον Δία να σώσει την Ψυχή. Ο Δίας συγκινημένος από την αγάπη του θεού Ερωτα, την έκανε αθάνατη, επιτρέποντας στον Ερωτα να ενωθεί μαζί της για πάντα.

ΑΡΝΟΥΜΑΙ........

Αρνούμαι..

Να παραμένω θεατής ενώ η χώρα μου και οι άνθρωποι της καταληστεύονται

Να βλέπω παγκάκια γεμάτα ανθρώπινα ερείπια

και ανθρώπους να «ψωνίζουν»τροφή από τα σκουπίδια της γειτονιάς μου

Αρνούμαι πως ότι λαμπερό,  όμορφο , ευγενές που υπήρχε κάποτε στην χώρα μου έχει πεθάνει…

Αρνούμαι πως τα παιδιά μου δεν έχουν ορίζοντα…

Πως είναι γεννημένα άνεργα και καταδικασμένα από την δική μου αδράνεια. 

Αρνούμαι πως οι κάτοικοι σε αυτήν την χώρα είναι δειλοί.

Πως δεν έχουν ακόμα μετά από τόσα που έχουν υποστεί, πληρώσει, ακούσει

δεν  τολμούν , δεν έχουν τα κότσια να βγουν από την δήθεν ασφαλή τους φωλιά

Αρνούμαι πως η μόνη μας έννοια είναι πως πληρώνουμε

για όλα χωρίς να μας ανήκει τίποτα..

Πως δεν υπάρχουν πια συντάξεις, σεβασμός στα γηρατειά,

στα παιδιά και στην μόρφωση τους.

Αρνούμαι πως δεν υπάρχει πια ηθικό χρέος παρά μόνο δανειακές συμβάσεις.

Αρνούμαι πως θα πεθάνω βλαστημώντας τον κάθε τυχάρπαστο προδότη ηγέτη

και δεν θα έχω κάνει τίποτα για να ΖΗΣΩ..

Αρνούμαι πως είμαι μικρή…ασήμαντη.. γιατί ξέρω..

πως δεν είμαι ΜΟΝΗ…Ούτε και εσείς…

Είμαστε ΜΑΖΙ..

Τελικά μόνο στην ΕΛΛΑΔΑ παίζει το μπλέ τέτοια τρελλά παιχνίδια με το φώς!

Τέσσερις Σύντροφοι........

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μία κοπέλα

που είχε τέσσερις πιστούς συντρόφους.
Μα δεν τους αγαπούσε όλους το ίδιο,

ούτε τους μοίραζε ισάξια την φροντίδα

και την προσοχή της. 

 

 

 

Πιο πολύ από όλους αγαπούσε τον τέταρτο

σύντροφο. Του αγόραζε τα ακριβότερα ρούχα

και παπούτσια , ενώ δεν παρέλειπε ποτέ της

να του μαγειρέψει τις νοστιμότερες λιχουδιές

και να τον φιλέψει με τα πιο λουκούλλεια εδέσματα.

Αυτός άξιζε πάντα το καλύτερο και ποτέ της δεν

παρέλειψε να του προσφέρει ότι πολυτιμότερο

υπήρχε, δίχως να λογαριάζει το κόστος

και το πόσο θα έπρεπε να δουλέψει για αυτό. 

 

 

 
Αγαπούσε επίσης πολύ και τον τρίτο της σύντροφο,

ο οποίος μάλιστα ήταν και ο ομορφότερος.

Όπως λοιπόν καταλαβαίνετε τον έπαιρνε πάντα

μαζί της και τον επιδείκνυε με κάθε επισημότητα,

σε κάθε εμφάνιση της. Φοβόταν όμως πως κάποια

μέρα και παρά τις προσπάθειες της να τον κρατήσει,

θα την άφηνε για κάποιον άλλον.

 

 

Αγαπούσε όμως και τον δεύτερο σύντροφο της.

Ήταν αυτός που πάνω απο όλους μπορούσε να

εμπιστευτεί. Ήταν πάντα υπομονετικός, ανεξάντλητος

και ευγενικός μαζί της. Όποτε και αν αντιμετώπιζε

δυσκολίες μπορούσε να τον συμβουλευτεί και αυτός

θα έκανε τα πάντα για να τη βοηθήσει να ξεπεράσει

κάθε εμπόδιο. 

 

 

 

Ό πρώτος της σύντροφος ήταν ένας πολύ πιστός

ακόλουθος με πολύ μεγάλη, αν και αθόρυβη συνεισφορά,

στη διατήρηση της υγείας και της ευημερίας της.

Δεν τον αγαπούσε όμως αυτόν της το σύντροφο

και παρόλο που εκείνος την λάτρευε, δεν του έδινε

καμία σημασία. 

 

 

 

 
Μια μέρα η κοπέλα αρρώστησε και σαν κατάλαβε πως

δεν της έμενε και πολύς χρόνος ακόμη, αναπόλησε

την υπέροχη ως τότε ζωή της και φοβούμενη, όπως

όλοι, τη μοναξιά αναρωτήθηκε αν θα την ακολουθούσε

κάποιος από τους αγαπημένους της συντρόφους στη

νέα της κατοικία. 

 

 

 
Ρώτησε λοιπόν τον τέταρτο και πιο αγαπημένο της

σύντροφο. "Σε αγάπησα πιο πολύ από κάθε άλλον και

σου προσέφερα ότι πολυτιμότερο υπήρχε σε τούτο

τον κόσμο. Τώρα που φεύγω θα με ακολουθήσεις

στο νέο μου σπίτι για να μου κρατάς συντροφιά?"
"Αποκλείεται!!" Φώναξε ξαφνιασμένος εκείνος και

έφυγε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Η απάντηση του

δυνατή μαχαιριά στην ήδη άρρωστη καρδιά της

την έκανε να σαστίσει. 

 

 

 

 

Πληγωμένη και προδομένη στράφηκε στο τρίτο

σύντροφο της. "Σε αγαπούσα σε όλη μου τη ζωή",

του είπε, "Τώρα που πεθαίνω θα ήθελες να έρθεις

μαζί μου για να μου κρατάς συντροφιά?"
"Όχι" απήντησε εκείνος παγερά και αδιάφορα.

"Η ζωή είναι πολύ ωραία! Όταν θα πεθάνεις θα

ψάξω καινούργια αγάπη να βρω."
Πάγωσε σύγκορμη ακούγοντας και τη δική του

απόρριψη και βυθίσθηκε ακόμη περισσότερο

στον πόνο και στη θλίψη. 

 

 

 
Με τις λιγοστές δυνάμεις που της είχαν απομείνει

έτρεξε στον δεύτερο σύντροφο της και με φωνή

σχεδόν ξεψυχισμένη του είπε: "Όποτε και αν

χρειάστηκα τη βοήθεια σου ήσουν εκεί για εμένα,

τώρα που φεύγω για τη νέα μου κατοικία θα έρθεις

μαζί μου? Σε χρειάζομαι πλάι μου!"
"Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να σε βοηθήσω αυτή

τη φορά", της απήντησε μαλακά. "Το μόνο που θα

μπορούσα να κάνω και αυτό επειδή είσαι εσύ,

είναι να σε συνοδέψω ως την είσοδο."
Αυτό φάνταζε ως το τελειωτικό χτύπημα.

Αποτελειωμένη και αποκαμωμένη έκλεισε τα

μάτια και ξέσπασε σε λυγμούς. 

 

 

 

 
"Εγώ θα έρθω μαζί σου", ακούστηκε μια φωνή!

"Θα σε ακολουθήσω οπουδήποτε κι αν πας!"
Η κοπέλα άνοιξε τα μάτια ξαφνιασμένη και

είδε τον άνθρωπο που είχε συνηθίσει να ξεχνά.
Ο πρώτος της σύντροφος στεκόταν μπροστά της.

'Ηταν πάρα πολύ αδυνατισμένος και με εμφανή

τα σημάδια απο την ασιτία και την αμέλεια.
Φανερά στεναχωρημένη αλλά και ανακουφισμένη

απο αυτό που είχε μόλις ακούσει η κοπέλα του είπε:

"Θα έπρεπε να σε είχα φροντίσει όταν είχα τη

δυνατότητα! Εσένα πάνω από όλους."
"Συγνώμη που δεν ήμουν εκεί για σένα"
"Συγνώμη που δεν μπόρεσα να καταλαβώ

την αξία σου..."

 

 

 

Όλοι μας έχουμε τέσσερις συντρόφους στη ζωή μας.
Ο τέταρτος σύντροφος είναι το σώμα μας.

Όση προσπάθεια και αν καταβάλουμε ώστε να το

κάνουμε να δείχνει όμορφο και υγιές, θα μας

εγκαταλείψει σαν φύγουμε από τούτο τον κόσμο. 

Ο τρίτος μας σύντροφος είναι τα υπάρχοντα μας,

το κοινωνικό μας status, ο πλούτος. Όσα και αν

συγκεντρώσουμε, ακόμη και αν τα φυλάξουμε

σαν κόρη οφθαλμού, Όταν ξεκινήσουμε για το

μακρύ μας ταξίδι θα περάσουν στα χέρια άλλων. 

 

 

 
Ο δεύτερος σύντροφος μας είναι η οικογένεια και

οι φίλοι. Όσο και αν στάθηκαν στο πλάι μας, όσο

και αν μας βοήθησαν στη διάρκεια της ζωής μας,

στη νέα μας κατοικία δεν θα μπορέσουν ποτέ να

περάσουν το κατώφλι.

 

 

και ο πρώτος μας σύντροφος, που συνήθως ξεχνάμε

στον αέναο αγώνα μας για ομορφιά, δύναμη, και χρήμα,

είναι η ψυχή μας. Αυτός ο μοναχικός και μοναδικός μας

σύντροφος που θα μας ακολουθήσει οπουδήποτε και αν

πάμε. Χωρίς να ρωτήσει, χωρίς να κοντοσταθεί. Μόνο

εκείνη ανάμεσα σε όσα κατέχουμε και σε όσα μας

περιβάλουν θα είναι πλάι μας για πάντα!

Ας την καλλιεργήσουμε λοιπόν τώρα που μπορούμε

και ας της δώσουμε την αγάπη και τη φροντίδα που της

αρμόζει ,γιατί μονάχα αυτή θα μας ακολουθήσει ως το

θρόνο του θεού και από εκεί θα συνεχίσει μαζί μας

ως την αιωνιότητα. 

ANEKDOTAKIA!!!!!

Ένας τύπος αποφασίζει να δοκιμάσει την αντοχή του στην αποχή από το sex κατά
την περίοδο της σαρακοστής, μέχρι το Πάσχα. Το αναφέρει στην γυναίκα του και
αυτή με μεγάλη της χαρά(!;) συμφωνεί να του συνδράμει.
Οι πρώτες μέρες δεν ήταν δύσκολες.
Με το καιρό δυσκολεύουν τα πράγματα και για να τον βοηθήσει η γυναίκα του
άρχισε να φοράει τα πιο αντιαισθησιακά της εσώρουχα και έτρωγε μερικές
σκελίδες σκόρδο...
Στις τελευταίες πιο δύσκολες μέρες έβγαζε τον άντρα της να κοιμάται στον
καναπέ και έκλεινε την πόρτα της κρεβατοκάμαρας.
Κάποτε ήρθε και το Πάσχα. Δυνατά ήχοι βγήκαν από την πόρτα της
κρεβατοκάμαρας.
ΤΟΚ!!! ΤΟΚ!!! ΤΟΚ!!!
Αυτός:-Μάντεψε ποιος...
Αυτή:-Ξέρω ποιος είναι...
Αυτός:-Μάντεψε τι θέλω...
Αυτή:-Ξέρω τι θέλεις...
Αυτός:-Μπορείς όμως να μαντέψεις με τι σου χτυπώ την πόρτα;;; 

Ηταν ένας νέος και ένας γέρος σε ηλικία και ψαρεύανε.Κάποια στιγμή πετάγεται ο νέος και λέει:Έπιασα ένα ψάρι.Πετάγεται και ο γέρος:Και εγώ έπιασα ένα.Λέει ο νέος:Καλά ρε το ίδιο πιάσαμε?αφού εγώ κατάλαβα ότι το έπιασα,με τράβηξε!Λέει ο γέρος:Δεν ξέρω παληκάρι μου ας το βγάλουμε έξω να δούμε ποιός το τσίμπησε.συμφωνεί ο νέος..το βγάζουν έξω και όντως το τσίμπησε και ο ένας και ο άλλος.Λέει ο νέος:Τι θα κάνουμε τώρα?Και εγώ δικαιούμαι να το πάρω και εσύ.Να το μοιράσουμε στα δύο δεν γίνεται.Σκέφτεται ο γέρος και λέει:Λοιπόν παληκάρι μου το βρήκα.Θα κάτσουμε να γαμ***με μια ο ένας μια ο άλλος και όποιος αντέξει πιο πολύ θα πάρει το ψάρι,συμφωνείς?Λέει ο νέος:Φυσικά!Λέει ο γέρος:Εγώ σαν γεροντάκος θα αρχίσω πρώτος..Λέει ο νέος:Οκ κανένα πρόβλημα. Αρχίζει ο γέρος πη**ει πη**ει τελιώνει καποιά στιγμή.Λέει ο νέος: Οκ τώρα η σειρά μου....Και λέει ο γέρος:Aστο φίλε κράτα το το ψάρι.Εγώ να γαμ**σω ήθελα!  

Πάει μια μέρα μια π*τάνα να εξομολογηθεί στον παπά του χωριού της. Της λέει ο παπάς: 

- Για πες μου κορίτσι μου τις αμαρτίες σου. 

- Μεγάλη η αμαρτία μου πάτερ, να πήγα με τον άντρα της γειτόνισσας μου... 

- Δεν πειράζει τέκνο μου συγχωρείται η αμαρτία σου. 

- Έκανα όμως και μια ακόμη αμαρτία πήγα και με τον 

μανάβη του χωριού. 

- Συγχωρούνται οι αμαρτίες σου. 

- Εεεεε, έκανα και μια άλλη αμαρτία πήγα και με τον χασάπη του χωριού. 

Λέει τέλος πάντων στον πάτερ με όλους όσους πήγε. 

- Να όμως πάτερ η πιο μεγάλη μου αμαρτία είναι ότι 

πήγα με τον παπά του διπλανού χωριού. Και της απαντάει ο παπάς. 

- Γιατί μωρή, το δικό σου το χωριό παπά δεν έχει;