Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

τα όνειρα μου είσαι εσύ....


Eισαι το δακρυ στην ματια μου
Εισαι ο χτυπος μες στην καρδια μου
Εισαι η ζωη μου και ο θανατος μου
Εισαι το πιο ομορφο ονειρο μου

Μες στην καρδια μου στα ονειρα μου
Εσυ υπαρχεις μοναχα ομορφια μου
Δεν με πιστευεις πως σ'αγαπαω
Μα εγω αγαπη μου για σενα ποναω

Εγω σ'αγαπαω μωρο μου το λεω
Μα εσυ σαν φιλη σου με βλεπεις και κλαιω
Δως μου λιγακι σημασια
Η αγαπη σου για μενα εχει αξια

Σε θελω κοντα μου στα ονειρα μου
Ζωη μου αγαπη μου κρυφε ερωτα μου
Για σενα πονω και υποφερω
Πως σ'αγαπω δεν θα παψω να λεω

Κλαιω ποναω για σενα οπου παω
Στα ψεματα κανω οτι γελαω
Γιατι μου λειπεις σε θελω κοντα μου
Ποναω πολυ που δεν σ'εχω ομορφια μου

Εισαι για μενα ολη η ζωη μου
Μες στην καρδια μου ανοιχτη πληγη μου
Που αιμοραγη οσο εισαι μακρια μου
Αγαπη μου φως μου ζωη μου καρδια μου...

Αν χρειαστείς ποτέ καρδιά.....η φώς η οξυγόνο....έλα κοντά μου μα εγώ...τα δίνω εσένα μόνο......


Αν χρειαστείς ποτέ καρδιά.....η φώς η οξυγόνο....έλα κοντά μου μα εγώ...τα δίνω εσένα μόνο......
ΠΟΙΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ...ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙΣ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΜΟΝΑΧΑ ΤΗΝ ΜΙΛΙΑ ΜΟΥ..
ΕΓΩ ΠΟΝΩ ΟΜΩΣ ΓΕΛΩ ΝΑ ΞΕΓΕΛΩ ΕΣΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΠΕΡΝΩ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ...

Απαντώντας τα βασανιστικά ερωτήματα της ζωής......

 
Ολα τα ερωτήματα  ΕΔΩ !!!!



Απλά ένας σκύλος!

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLl_iGSjpMiOi-IYcpmcwLgDFnh28f5oOeBzo2cFYZ-f7LbnSyWDLfQMaVvXw0m_6sfcVtTryKD_lEB6QfsN1cMZU9qaHBxI_CET1SEKcmoER3J2mauFEiMaPPAbRaoyfDmY-fDl_NHlQ/s1600/justadog.jpg

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!!!


Το κορμί σου κ η καρδιά, διψούν για αιωνιότητα...
Λαέ βασιλιά!
Πίστεψες πως το ψωμί σου το χρωστούσαν,
και πως έδιναν καλοπροαίρετα τα όπλα,
για να σώσουν την τιμή, να εδραιώσουν τον νόμο...
Λαέ απελπισμένε!
Μόνο τα δικά σου όπλα να εμπιστεύεσαι...
Σου τα έκαναν ελεημοσύνη...
Κάνε εσύ τα ελπίδα κ ύψωσέ τα ψηλά,
αντίκρυ στο μαύρο φως, στον ανελέητο θάνατο,
που δεν χωράει ο τόπος σου!
Λαέ απελπισμένε...κι όμως Λαέ Ηρώων!!
Λαέ πεινασμένε... κ όμως αχόρταγε για την πατρίδα σου!
Μικρέ κ μαζί Μεγάλε,
στα μέτρα της εποχής σου!
Λαέ της Ελλάδος,
παντοτινέ κυρίαρχε τών πόθων σου!
Ζευγαρωμένη η σάρκα, με το ιδανικό τής σάρκας!
Οι γήινοι πόθοι, το ψωμί, η Ελευθερία...
Ίδιο με τους θεούς το ψωμί...
με τους θεούς, που ενώνουν τους ανθρώπους!
Ίδια με θάλασσα στον ΗΛΙΟ η ΛΕΥΤΕΡΙΑ!!!
Η ΚΑΛΗ ΠΡΑΞΗ, εμφανίζεται πιο δυνατή από όλα!
ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΑΣ!

Inspirational e-mails.....



 Fascinaţia Lacurile Plitvice. Croaţia


Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό.
Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:



«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»
«Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
«Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.
Ο γιος απάντησε:
- Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.
- Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές.
- Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι.
- Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα.
- Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας· αυτοί πάλι, σπέρνουν και θερίζουν γι αυτό.
- Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι.
- Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό,τι τρώνε έχει αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα.
- Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους.
- Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους. 


  


 

Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του.

Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:

«Σ'ευχαριστώ, μπαμπά, που μας δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε.»

 

 

 Μέσα σε όλη Cascade. Parcul National Lacurile Plitvice. IIτη σαβούρα των spam που λαμβάνουμε κάθε μέρα, υπάρχουν μερικά μηνύματα που θέλουμε να τα προωθήσουμε. Αληθινή ή ψεύτικη, η ιστορία παραπάνω, μας κάνει να θυμόμαστε ότι οι άνθρωποι έχουν και μια καλή πλευρά. Ή μάλλον, τα παιδιά έχουν μια υπέροχη πλευρά που μεγαλώνοντας ξεχνιέται. Ας τη θυμηθούμε έστω και μόνο για όσο θα κρατήσει η ανάγνωση...


...είπε ένας μικρός ήρωας....

Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια  
μια τελευταία τους επιθυμία.  Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.  




Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.”

ΠΟΙΗΣΗ!

Είδα κι απόειδα πηρά το δίκαννο και κατέβηκα να κάνω επανάσταση… Κατέβηκα αποφασισμένος να σκοτώσω! …αλλά δεν ήξερα ποιον! Ρωτάω έναν: «ρε φίλε ποιος είναι ο εχθρός;…»… «μπορεί η κυβέρνηση» μου λέει… «ίσως οι Αμερικάνοι… μπορεί να είναι και η γριά που τους ψήφισε… ο γέρος που είναι κολλημένος … ο υπάλληλος που βολεύτηκε… αυτός που τον λάδωσε… ο εκδότης που τον στήριξε… ο εργολάβος που τα άρπαξε… ποιος ξέρει;…» Σοκαρίστηκα …και πάτησα τη σκανδάλη!… τώρα πως βρέθηκα σοβαρά τραυματισμένος στο νοσοκομείο δεν ξέρω… 
 

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

.....είπαν....

Κάθε λουλούδι έχει τη θέση του στον ήλιο,
κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο. Κάθε άνθρωπος
έχει έναν ουρανό πάνου από την πληγή του,
κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα της άνοιξης μέσα στην τσέπη του!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Μια φορά κι έναν καιρό......ΓΚΡΑΝΤ ΜΑΡΣΙΑ!

Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε μια χρυσομαλλούσα βασιλοπούλα που την έλεγαν Βικτόρια. 
Η βασιλοπούλα αυτή πίστευε μ’ όλη της την καρδιά ότι τα παραμύθια βγαίνουν αληθινά κι ότι οι πριγκίπισσες ζουν αυτές καλά κι εμείς καλύτερα.        




Πίστευε στη μαγεία των ευχών, στο θρίαμβο του Καλού ενάντια στο Κακό, στη δύναμη της αγάπης να νικάει τα πάντα, και, γενικά, σε φιλοσοφίες καλά θεμελιωμένες στη σοφία των παραμυθιών
Από τότε που θυμόταν τον εαυτό της, η βασιλοπούλα, ροδοκόκκινη και ζεστούλα μετά το βραδινό της αφρόλουτρο, χωνόταν μέσα σε χνουδωτά ροζ παπλώματα και στοίβες από πουπουλένια μαξιλάρια, κι άκουγε τα παραμύθια που της διάβαζε η βασίλισσα για ωραίες, λυπημένες κυράδες. 
Στο τέλος, πάντα, η ωραία δεσποσύνη, πότε ρακένδυτη, πότε καταραμένη να κοιμάται για εκατό χρόνια, πότε παγιδευμένη σε κάποιον πύργο, σωζόταν από κάποιον γενναίο και γοητευτικό πρίγκιπα.
Η βασιλοπούλα απολάμβανε κάθε λέξη που της διάβαζε η μητέρα της, και κάθε βράδυ γλιστρούσε στον ύπνο καθώς ύφαινε δικά της, υπέροχα παραμύθια
. «Θα ’ρθει ποτέ ο πρίγκιπάς μου;» ρώτησε ένα βράδυ τη βασίλισσα, με τα γλυκά, κεχριμπαρένια μάτια της όλο απορία κι αθωότητα. 
«Ναι, αγάπη μου» απάντησε η βασίλισσα.
«Μια μέρα...» 
«Και θα ’ν’ ψηλός και δυνατός κι όμορφος και γενναίος;» ρώτησε η βασιλοπούλα
. «Βέβαια! Θα ’χει όλα όσα ονειρεύεσαι, κι ακόμα πιο πολλά. Θα ’ναι το φως της ζωής σου, ο λόγος της ύπαρξής σου. Έτσι είναι γραφτό να γίνει.»
«Και θα ζήσουμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα, όπως στα παραμύθια;» ρώτησε μ’ ένα ύφος ονειροπόλο, γέρνοντας το κεφάλι πάνω στα πλεγμένα της δάχτυλα. 
Η βασίλισσα πέρασε το χέρι της απαλά πάνω απ’ τα μαλλιά τής βασιλοπούλας και τα χάιδεψε με αργές, μαλακές κινήσεις.
«Ακριβώς όπως στα παραμύθια» απάντησε, «τώρα, όμως, είναι ώρα για ύπνο.» 
Φίλησε απαλά τη βασιλοπούλα στο μέτωπο, κι ύστερα βγήκε απ’ το δωμάτιο, κλείνοντας σιγανά πίσω της την πόρτα.  

«Μπορείς να βγεις τώρα – δεν υπάρχει κίνδυνος» ψιθύρισε η βασιλοπούλα.
Έσκυψε κάτω απ’ το κρεβάτι της και ανασήκωσε το στρώμα. 
«Έλα, αγόρι μου!»
Ο Τίμοθι Βάντενμπεργκ ο Τρίτος έδωσε ένα σάλτο κι έπιασε τη συνηθισμένη του θέση δίπλα της. 
Δεν έμοιαζε καθόλου με Τίμοθι Βάντενμπεργκ Τρίτο. 
Πιο πολύ έμοιαζε με τσοπανόσκυλο.
Όμως, η βασιλοπούλα τον αγαπούσε σαν να ’ταν ο βασιλικότερος σκύλος του κόσμου.
Τον αγκάλιασε χαρούμενη. Ευχαριστημένοι, αποκοιμήθηκαν κι οι δυο
. Συχνά, η βασιλοπούλα έβαζε την πούδρα της βασίλισσας από βότανα και το βραδινό της φόρεμα με τα ψηλοτάκουνα παπούτσια τού χορού που της θύμιζαν τα γυάλινα γοβάκια του παραμυθιού. 
Σηκώνοντας τους εντυπωσιακούς ποδόγυρους για να μην ακουμπήσουν στο πάτωμα, περπατούσε χαριτωμένα μέσα στο δωμάτιο ανοιγοκλείνοντας ντροπαλά τις βλεφαρίδες της, αναστενάζοντας σεμνά και λέγοντας:
«Το ’ξερα πως θα ’ρχόσουν, πρίγκιπα μου» και: «Μα βέβαια! Τιμή μου να γίνω γυναίκα σου!» 
Κατόπιν, έπαιζε τις σκηνές απ’ τ’ αγαπημένα της παραμύθια όπου σωζόταν η πριγκίπισσα, έχοντας μάθει τα λόγια απ’ έξω.
Η βασιλοπούλα προετοιμαζόταν πυρετωδώς για τη μέρα που θα ’ρχόταν ο πρίγκιπας της, και δε βαριόταν ποτέ να παίζει το ρόλο της.
Έτσι, έγινε πολύ καλή στο ν’ ανοιγοκλείνει τις βλεφαρίδες της, ν’ αναστενάζει και να δέχεται προτάσεις γάμου.  

Photobucket


Το βράδυ των έβδομων γενεθλίων της, αφού η πριγκίπισσα έκανε τη μυστική της ευχή κι έσβησε τα κεράκια της σοκολατένιας τούρτας της, η βασίλισσα σηκώθηκε και την πλησίασε, κρατώντας ένα δέμα τυλιγμένο φανταχτερά.
«Ο πατέρας σου κι εγώ πιστεύουμε ότι είσαι πια αρκετά μεγάλη για να εκτιμήσεις αυτό το ξεχωριστό δώρο. 
Πηγαίνει από μητέρα σε κόρη εδώ και πολλές γενιές. Ήμουν ακριβώς στην ηλικία σου όταν μου το ’δωσε η μητέρα μου στα γενέθλιά μου. Κι ελπίζουμε, μια μέρα, να το δώσεις κι εσύ στη δική σου κόρη.» Η βασίλισσα απίθωσε το δέμα πάνω στα απλωμένα χέρια της κόρης της. 
Η βασιλοπούλα φλεγόταν από ανυπομονησία, αλλά, όπως το συνήθιζε, έλυσε το φιόγκο και ξετύλιξε την κορδέλα αργά αργά, για να τα προσθέσει άθικτα στη συλλογή της. 
Ύστερα, με αργές κινήσεις, προσέχοντας μη σκίσει το χαρτί περιτυλίγματος, έβγαλε ένα παλιό μουσικό κουτί, πάνω στο οποίο δύο κομψά αγαλματάκια παρίσταναν ένα ζευγάρι που χορεύει βαλς.
«Κοιτάξτε!» φώναξε, ακουμπώντας απαλά τ’ αγαλματάκια με τις άκρες των δακτύλων της.
«Μια ωραία δεσποσύνη και ο πρίγκιπας της!» 
«Κούρδισε το, πριγκίπισσα» είπε ο βασιλιάς. 
Εκείνη γύρισε πολύ προσεκτικά το κλειδάκι. 
Αμέσως πήρε ν’ ακούγεται η γλυκιά μελωδία του τραγουδιού:
Μια μέρα θα ’ρθει ο πρίγκιπας μου, και το κομψό ζευγάρι άρχισε να στροβιλίζεται.  


Romance Scraps and Graphics



«Αχ, το αγαπημένο μου τραγούδι!» φώναξε η βασιλοπούλα.
Η βασίλισσα καταχάρηκε. «Είναι σαν να σου μιλάει για το μέλλον σου... σαν να σου λέει πώς θα ’ναι...» «Μ’ αρέσει πολύ!» είπε η βασιλοπούλα, ζαλισμένη από τη μουσική και τ’ αγαλματάκια που χόρευαν. «Σας ευχαριστώ! Σας ευχαριστώ!» 

Εκείνο το βράδυ, η Βικτόρια δεν έβλεπε την ώρα ν’ ανέβει στο δωμάτιό της για να παίξει μόνη με το μουσικό κουτί, να κάνει σχέδια και να ονειρευτεί με τη Βίκι – την αόρατη καλύτερη φιλενάδα της, που ο βασιλιάς και η βασίλισσα επέμεναν ότι ήταν φανταστική.

«Κάνε γρήγορα, Βικτόρια!» είπε με λαχτάρα
η Βίκυ  μόλις έκλεισε η πόρτα του δωματίου. «Άνοιξέ το!» «Κάνω όσο πιο γρήγορα μπορώ» απάντησε η Βικτόρια, βάζοντας το μουσικό κουτί πάνω στην τουαλέτα της και γυρνώντας το κλειδί.

Η Βίκυ άρχισε να σιγοτραγουδάει καθώς η μελωδία τού Μια μέρα θα ’ρθει ο πρίγκιπας  μου πλημμύριζε το δωμάτιο.

«Έλα, Βικτόρια, θέλω να χορέψω!» 
«Δεν ξέρω αν κάνει... Νομίζω...»
«Πολλά νομίζεις. Έλα.» 
Η βασιλοπούλα πήγε και στάθηκε μπροστά στον μεγάλο καθρέφτη που ήταν στη γωνία της ροζ και άσπρης κρεβατοκάμαρας της.
Κάθε φορά που κοιταζόταν σ’ αυτόν τον καθρέφτη, το είδωλό της την έκανε να νιώθει τόσο όμορφη, που ήθελε να χορέψει.
Ειδικά τώρα, με τη μουσική, δεν μπορούσε ν’ αντισταθεί, κι έπιασε να χορεύει με μια χάρη και μια ζωηράδα που θαρρείς κι έβγαιναν από κάπου μέσα της, βαθιά.
Μαζί της χόρευε κι ο Τίμοθι Βάντενμπεργκ ο Τρίτος, αν μπορούμε να πούμε «χορό» το ότι στριφογύριζε ασταμάτητα.
Όταν ήρθε η καμαριέρα των επάνω ορόφων για να φτιάξει το κρεβάτι, έμεινε να καμαρώνει τον χαρούμενο χορό της βασιλοπούλας, κι έκανε πολύ περισσότερη ώρα να τελειώσει απ’ ό,τι συνήθως. Ξαφνικά, εμφανίστηκε στην πόρτα η βασίλισσα. 
Η καμαριέρα ταράχτηκε που η βασίλισσα την είχε πιάσει να χαζεύει τη βασιλοπούλα αντί να κάνει τη δουλειά της.
Ο Τίμοθι, που είχε αμέσως διαισθανθεί την παρουσία της βασίλισσας, έτρεξε και κρύφτηκε κάτω απ’ το κρεβάτι.
Όμως, η βασιλοπούλα ήταν τόσο απορροφημένη στο χορό της, που δεν πρόσεξε τη βασίλισσα, ώσπου την άκουσε να διατάζει την καμαριέρα να φύγει.
  Κοκάλωσεστη μέση μιας απ’ τις καλύτερες στροφές της.
«Τι ντροπή, Βικτόρια!» είπε η βασίλισσα. «Πώς μπόρεσες να κάνεις κάτι τόσο αναξιοπρεπές;»
Η βασιλοπούλα ένιωσε ταπεινωμένη. Πώς γίνεται, αναρωτήθηκε, κάτι που την έκανε να αισθάνεται τόσο ωραία, να ’ναι ταυτόχρονα τόσο κακό;
«Αν θέλεις να χορεύεις» είπε η βασίλισσα, «καλύτερα να μάθεις να το κάνεις σωστά.
Η Βασιλική Ακαδημία Παραστατικών Τεχνών διαθέτει έξοχους δασκάλους μπαλέτου.
Αυτή είναι μια ενασχόληση που αρμόζει σε μια πριγκίπισσα πολύ περισσότερο απ’ το να χοροπηδάει, κουνώντας πέρα-δώθε τα χέρια σαν ένας ταπεινός, κοινός θνητός – και μάλιστα, μπροστά σ’ έναν κοινό θνητό!» 


Romance Scraps and Graphics


Εκείνη τη στιγμή, η βασιλοπούλα ορκίστηκε από μέσα της πως ποτέ ξανά, όσο ζούσε, δε θα χόρευε μπροστά σε κάποιον το Μια μέρα θα ’ρθει ο πρίγκιπας μου, με μια εξαίρεση: τον Τίμοθι.
Ο Τίμοθι, βέβαια, ήταν άλλο πράγμα.
Από τότε που η πριγκίπισσα τον βρήκε πεινασμένο κι αδέσποτο να περιπλανιέται γύρω απ’ το παλάτι, του είχε εμπιστευθεί πολλά προσωπικά της πράγματα, κι εκείνος της ανταπέδιδε την αγάπη της, την αγαπούσε – όχι σαν κάτι άλλους που ήξερε... 
Η βασίλισσα ηρέμησε κι έμεινε για το βραδινό αφρόλουτρο της κόρης της. Βοήθησε τη βασιλοπούλα να φορέσει το λιλά νυχτικό της με τα φουσκωτά μανίκια, κι ύστερα κάθισε δίπλα της, πάνω στο κρεβάτι της με την άσπρη δαντελένια κουνουπιέρα.
Πήρε από το κομοδίνο το βιβλίο με τα παραμύθια κι άρχισε να διαβάζει δυνατά. 
Η βασιλοπούλα δεν άργησε να βρεθεί γι’ άλλη μια φορά στον μαγικό κόσμο των παραμυθιών.

Το στομάχι της ηρέμησε, και το λυπηρό περιστατικό χάθηκε ολότελα από το μυαλό της. 

ΓΚΡΑΝΤ ΜΑΡΣΙΑ

1096845




                                                                                                  





Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

....μιά λέξη κάποτε.....

Ήταν μια λέξη κάποτε που κρεμάστηκε από  το φεγγάρι, κάποτε απο τα μαλλιά σου κι ήθελε λέει να μουρμουρίσει λίγο απ'το φώς μες τις σκιές. ''Me and a gunand a man on my backBut i haven't seen Barbados...so i must get out of this...

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

''Η μνήμη χορεύει.....

Image Hosted by ImageShack.us
Ο ήχος της βροχής ελευθερώνει σαν άρωμα τους ασκούς της μνήμης. 
 Image Hosted by ImageShack.us
Ένα φθινοπωρινό βράδυ, καθώς η μοναξιά σαν υγρασία διαπερνά το κορμί, ο νους νωχελικά αφήνεται στο παιχνίδι ενός τρελού. Η φλόγα του κεριού πάνω στο τραπέζι, χορεύει στο ρυθμό της βροχής, φτιάχνοντας αέρινες σκιές στο τοίχο, που μοιάζουν με φιγούρες του χτες. Οι ψίθυροι από ένα παλιό δίσκο φτιάχνουν τους υπότιτλους, μαζί με τη μελωδία της βροχής, στήνουν την ατμόσφαιρα που ντύνει τους σκιερούς ηθοποιούς στο απρόσμενο θεατράκι του τοίχου. Το βλέμμα προχωρά απ’ άκρη σ’ άκρη στο δωμάτιο, σκοντάφτει πάνω στο γραφείο, ένα λευκό χαρτί και λέξεις, σαν πιόνια από σκάκι, έτοιμες να επιτεθούν, πιστοί μου ιπποκόμοι, μοιάζουν να έχουν κάνει κι αυτές την ανταρσία τους, απειθούν, δεν φτιάχνουν πια το ανάπτυγμα της σκέψης μου, ένας μικρός στρατός που αποστάτησε και στράφηκε εντός μου. Κομμάτια λευκών χαρτιών η ζωή μου και τα όνειρα...τα μαύρα στίγματα απ’ το μελάνι, σαν μικρά κάρβουνα που έσβησε η φωτιά τους κι απέμεινε το χρώμα να θυμίζει, πως κάποτε τα πύρωνε η φλόγα μιας φωτιάς... 
Image Hosted by ImageShack.us
Μια ξαφνική ριπή του ουρανού μου αποσπά το βλέμμα, πάντα μου άρεσαν οι κεραυνοί, αυτό το αστραφτερό ξέσπασμα της βροχής στον οργασμό της καταιγίδας, της χαρίζει δευτερόλεπτα μιας άλλης ζωής που σπάει το μονότονο χορό της. Η σκέψη μου λυγίζει και τα μάτια μου...το αποψινό χώμα της γης έξω απ’ το παράθυρο με θέα το χθες και κάγκελα το σήμερα...παράξενο βασάνισμα του νου, σαν να ξαναζούν οι στιγμές...σαν το γέννημα του πόθου, όπως ακριβώς οι ψιχάλες της βροχής, γεννιούνται στα σύννεφα και σαν όνειρα, σαν αερικά πεθαίνουν στη γη.

Image Hosted by ImageShack.us

Λυδάκης Μανώλης ~ Άκρη δεν έχει τούτη η αγάπη


Στίχοι: Κωστούλα Μητροπούλου -
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος -
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης ~

Δεν είναι μέρα, δεν είναι νύχτα
είναι τα μάτια σου
είν' η αγάπη μας
και το σκοτάδι.

Δεν είναι ήλιος και καλοκαίρι
είναι το στόμα σου
είναι το χέρι σου
σ' ένα μου χέρι.

Δεν έχει άκρη τούτη η αγάπη
είναι μια σφαίρα
μες στο κορμί μου
και με πονάει. 




..Μαγεία.....

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJJ5CSlzzAMgcbqTTFaf1D3ah680KXaHjjv_Oa0tINZ_RW-xZygHU85PZMZBFlGfiQUfvWap6fm7CNzoQ1X3yhM-oEMd5_uXTeOA_WLfFkcP4dayOBqKIip4dmcT01gFew_3XasPANu4SQ/s1600/3447786_1077_ab997968f80b7c65_H152336_L.jpg
Το μόνο χρώμα που πρέπει στη θάλασσα μετά το γαλάζιο, το μπλε το βαθύ μπλε, είναι το μαύρο, το μαύρο του σκοταδιού.

Αφήνει να φανεί στην επιφάνεια της η πορφυρή γραμμή που αφήνει το φθινοπωρινό  φεγγάρι που σιγά σιγά, αναδύεται από τα σπλάχνα της............και το σκοτάδι αρχίζει και φωτίζεται.........πορφυρό στην αρχή βαθύ κίτρινιο μετά..........

Μια λέξη αρμόζει, μια λέξη σου' ρχεται στα χείλη μοναχά...........Μαγεία......

....Σκέψεις....

Κι αν φωνάζουν τα κύματα,
δεν τ΄ακούς .... Μόνο οι κτύποι της καρδιάς σου
βαδίζουν πάνω

στο κύμα και βγαίνουν στη στεριά
για να έρθουν κοντά μου ....
Σ΄αναζητώ ... Σε θέλω ...
   Μα δε σε φτάνω ......
   Σε σκέφτομαι ........
   και χάνομαι στις θύμισες ...
   Που είσαι ?

Φθινόπωρο!!

Ο ουρανός σήμερα είναι ασυννέφιαστος, ολογάλανος και ο ήλιος λάμπει και θερμαίνει σαν καλοκαιριάτικος. Κοιτάζοντας έξω από το ανοιχτό παράθυρο, θα μπορούσα να γελαστώ και να νομίσω, πως ο ημεροδείκτης τρελάθηκε. Μα οι φωνές, που ακούω από το δρόμο, με πείθουν πάλι, πως είναι Οκτώβρης.


autumn, cute, leaves, october, orange, photography

Ένας από δω φωνάζει:

-Κάστανα! Κάστανα ζεστά!

Κι άλλος από εκεί:

-Κούμαρα! Κούμαρα!

Έπειτα είναι η μυρωδιά του σπιτιού. Σήμερα μυρίζει ναφθαλίνη. Καταλαβαίνετε γιατί: έχουν βγη από τα μπαούλα τα χειμωνιάτικα ρούχα κι είναι απλωμένα εδώ κι εκεί να ξεζαρώσουν και να ξεμυρίσουν: Χοντρά κοστούμια, βαριά επανωφόρια, φανέλλες, χαλιά, μπερντέδες - η πανοπλία, που θα φορέσουν οι άνθρωποι στο σπίτι, για να πολεμήσουν με τον άγριο χειμώνα που έφτασε. 



autumn, couple, cute, dream, field, hug


Όχι ο ημεροδείκτης μου ο καημένος δεν τρελάθηκε. Μόνο ο ουρανός σήμερα έχει τις ιδιοτροπίες του. Και αντί να φορή κι αυτός ή να ετοιμάζη τα χειμωνιάτικά του, τα φθινοπωρινά του τουλάχιστο, παρουσιάζεται ψιλοντυμένος με τα γαλάζια του. 




autumn, fall, girl, leaves, photography

Μα αλήθεια τόση τρέλα έχει σήμερα ο ουρανός; Πώς τον αφήνει ο γεροχειμώνας, πώς δεν του θυμίζει, πως θα κρυώσει με τα λινά; 




amazing, autumn, awesome, beautiful, cute, fall

Βγαίνω στο παράθυρο, για να ιδώ καλύτερα. Α. όχι! Ό,τι γίνεται στο σπίτι, γίνεται και στον ουρανό; Σύννεφα ατμοί, ομίχλες, να τα απλωμένα εκεί κάτω στους μακρινούς ορίζοντες. Λες πως ότι βγήκαν κι αυτά από τα ουράνια μπαούλα και κρεμάστηκαν στις άκρες, για να ξεζαρώσουν και να ξεμυρίσουν από τη ναφθαλίνη. Κι αύριο μεθαύριο ο ουρανός, θέλοντας και μη, θα τα φορέση και το γαλάζιο του φόρεμα θα σκεπαστή κι ο λαμπρός ήλιος θα κρυφτή. 




Ωστόσο

agua, autumn, autumn float, beautiful, color, colour
το θέαμα είναι ωραίο. Κανείς δεν μπορεί ν' αρνηθή, πως η φθινοπωριάτικη φύση παρουσιάζει ένα σωρό ομορφιές. Το φως κάνει χίλια τρελοπαίχνιδα μ' εκείνα τα μακρινά σύννεφα, τους ατμούς, τις ομίχλες. Τα χρωματίζει με τρόπο, που θα 'φερνε σ' απελπισία οιοδήποτε ζωγράφο.
  





  
autumn, dress, hair, leaves, pretty, rain

Και τα βουνά ολόγυρα, τι ζωηρά χρώματα που παίρνουν; Και τα δέντρα με τα κίτρινα ή κοκκινωπά φύλλα πόσο αλλιώτικα φαίνονται! Και η χλόη ακόμη η πράσινη, με πόσα χρυσάφια έχει στολιστή! Και το χώμα, το σχεδόν άσπρο χώμα του καλοκαιριού, πως έγινε βαθύτερο, ζωηρότερο! Κι όλο το τοπίο, πόλη μαζί και εξοχή, πώς φαίνεται σαν καθαρισμένο, σαν ξανανιωμένο! Γιατί και το φθινόπωρο για μια στιγμή παρουσιάζει το ξανάνιωμα της ανοίξεως. Με τη διαφορά, πως αυτό είναι σταθερό, ενώ εκείνο, το φθινοπώρου, είναι απατηλό, ψεύτικο. 



art, autumn, beauty, camera, cute, girl

Το φθινόπωρο είναι λιγάκι ύπουλο. Προσποιείται το καλοκαίρι, αλλά στο βάθος είναι πάντα χειμώνας. Ιδιοτροπίες σαν τις σημερινές τ' ουρανού, που βγήκε με τα λινά του, είναι πολύ επικίνδυνες. 


autumn, beautiful, chicas, colours, countryside, emotions


Γρηγόρης Ξενόπουλος: Φθινόπωρο.
Διάπλασις των παίδων, 1920

Μπορείς να καταλάβεις..........

<br><center><a href=
Μπορείς να καταλάβεις γιατί το φως γίνεται σκοτάδι;
Γιατί το κρασί μεθάει;
Γιατί ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από μία άγνωστη οντότητα;

<br
Γιατί η μουσική γίνεται εχθρός, μα συνάμα και σύντροφος;
Γιατί η σιωπή φωνάζει;
Γιατί το παιδί της φωτογραφίας μοιάζει θλιμμένο; 

Γιατί τα λεπτά κυλούν μέσα από τους δείκτες του σπασμένου ρολογιού;
Γιατί το ξύλο και το βελούδο γίνονται έρωτας;
Γιατί το δάκρυ έμεινε χρόνια παγωμένο και ποτέ δεν κύλησε; 











Γιατί ο αριθμός δεκαέξι έχει το άρωμα της καταστροφής;
Γιατί το καφέ είναι το χρώμα των ονείρων;  

Γιατί εκείνο το τραγούδι προκαλεί ρίγη; 
  

Γιατί τα ρούχα είναι τσαλακωμένα;
Γιατί η κιθάρα έχει σπασμένες χορδές;
Γιατί το τριαντάφυλλο έχει αγκάθια; 

Days Images View Photos Days Pics
Γιατί το "πρέπει" είναι πιο δυνατό από το "θέλω";
Γιατί το τετράδιο έγινε ημερολόγιο;
Γιατί η ζωή μετριέται σε πέντε σελίδες; -Ψέματα, πλέον τέσσερις.

autumn, beautiful, couple, coupling, cute, deviant



Γιατί η μοναξιά είναι λυτρωτική; 

 

Γιατί οι νύχτες περνούν βασανιστικά γρήγορα;
Γιατί τα αστέρια δε φωτίζουν;

 


Γιατί ήταν έτσι χθες, και προχθές, και την περασμένη εβδομάδα, και τον περασμένο μήνα...;
Γιατί οι ανάσες πέφτουν βαριές στο πάτωμα;  

Μπορείς να κ
αταλάβεις τι είναι "αυτό";
Πες μου, μπορείς;
Όχι.

Συνολικές προβολές σελίδας

Ο Καιρός.

....για να δούμε τι θα δούμε στην Τ.V.......

me