Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

''Χώμα μου.... ... ''πέτρες μου .......

Χώμα μου, πέτρες μου σας παρακαλώ αγκαλιάστε τον όσο πιο απαλά, σφίξτε τον όσο πιο τρυφερά, χαϊδέψτε τον, κομμάτι σας είναι, εσείς τον γεννήσατε. 

Photobucket
.
Ετσι όπως πάνω σας κρατιέται με τα σφιγμένα απ' τον θάνατο δάχτυλα, στηρίξτε τον. Και νιώστε τα χείλη, που βυθισμένα στην πούδρα σας σφραγίζουν σαν πόρτες τον απόηχο απ' αυτό που ήταν η πνοή της ψυχής του: την κραυγή του. Και ακούστε τον.

Την κραυγή, που ανέβηκε μέσα απ' τα σπλάχνα του, όχι μία, αλλά χίλιες και μύριες φορές: «Λευτεριά».

Χώμα μου και πέτρες και σκόνη κοιτάχτε τον έτσι, καθώς με απλωμένα τα χέρια προσεύχεται. Και στηρίξτε τον.

Να ορθωθεί η φωνή, να γκρεμίσει. Την πλάκα, που από πάνω του απλώνεται σαν φυλακή. «Λευτεριά» φωνάζει. Ακούστε τον. Λευτεριά από μπότα αφέντη όποιου είδους. Λευτεριά για πατρίδες και από πατρίδες. Λευτεριά από κάθε αλυσίδα, που δένει τα χέρια, τη γλώσσα, τα πόδια, το πνεύμα. 



Λευτεριά απ' τους φόβους, που είναι οι πιο βαριές αλυσίδες. Οχι οι έξω. Οι φόβοι οι μέσα, που έχει καθένας στο στήθος του. Αυτοί είναι οι πιο σκληρές αλυσίδες.

Δεν έρχεται νέα χρονιά, πέτρες και χώμα. Η ίδια χρονιά διαρκεί στων ανθρώπων το γένος. Η σφεντόνα έγινε βέλος και το δόρυ έγινε όπλο φωτιάς.

Για ένα λάκκο νερό γίνονται οι φόνοι, για μία πέτρα που λάμπει, για μια μαύρη λάσπη, για ό,τι η κάθε εποχή νομίζει πολύτιμο.

Για μία κοτρώνα, που πάνω της κάποιος διατάζει και που παίρνει το σχήμα καρέκλας και θρόνου.

Προσευχή ανεβαίνει απ' αυτό το χώμα, που έχει το σχήμα ανθρώπου. Αγκαλιά ζητάει, της γυναίκας του, να χαϊδεύει κεφάλια παιδιών, των παιδιών του, τους καρπούς της τροφής του να γεύεται, ζεστασιά και δροσιά να του δίνουν τα λίγα φορέματα. Και φωνή! Η δική του φωνή να μπορεί να ακούγεται ελεύθερα. Και να γίνεται πράξη.

Δρασκελιά! Το κάθε του βήμα να είναι ανεμπόδιστο. Να διαλέγει και τόπους και ανθρώπους. Να διαλέγει πατρίδα. Πατρίδα χωρίς συρμάτινα σύνορα και αίμα. Πατρίδα κοινής γλώσσας και ονείρων. Πατρίδα σαν αυτή, που κάποτε θά 'ρθει: Ολη η Γη μια πατρίδα.

Μέχρι τότε αυτός, που ματωμένος τώρα προσεύχεται, θα κρατιέται σφιχτά από τις πέτρες, είτε ρέει ψυχή είτε όχι στα σπλάχνα του. 

Και μ' αυτές θα παλεύει ν' ανοίξει το δρόμο ανάμεσα από μίσος τυφλό και πλούτο κι αγριάδα ανθρώπινη.

Ωσπου όλοι μαζί να χαθούμε ή όλοι μαζί να σωθούμε. Γιατί όλοι μαζί στη μοίρα της ίδιας πατρίδας ανήκουμε. Αυτής, που αγκαλιάζει το άψυχο σώμα. Στο χώμα, που μας κάνει αδέρφια. 

Photobucket


Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης
Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 04/01/2009

“ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος''XARA.

Πως μπορούμε να ασχολούμαστε με τη δική μας ευτυχία όταν υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα; Πείνα , φτώχια, άθλιες συνθήκες ζωής … 








Ένας ισχυρός αλλά ανόητος βασιλιάς παραπονέθηκε ότι το άγριο έδαφος πλήγωνε τα πόδια του. Διέταξε λοιπόν να καλυφθεί όλο το βασίλειο με δέρμα αγελάδας για να προστατέψει τα πόδια του. Ο τρελός της αυλής όμως γέλασε και είπε πως η ιδέα του βασιλιά ήταν γελοία.
Ο βασιλιάς θύμωσε πολύ και είπε στον τρελό : «Δείξε μου εσύ έναν καλύτερο τρόπο αλλιώς θα σου κόψω το κεφάλι!».
Ο τρελός είπε : «Πες να κόψουν μικρά κομμάτια δέρμα για να καλύψεις απλώς τα πόδια σου» Κι έτσι γεννήθηκαν τα παπούτσια!
  












Με λίγα λόγια αν περιμένουμε να εξαλειφθούν όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητας για να νιώσουμε κι εμείς ευτυχισμένοι μάλλον ματαιοπονούμε. Τον μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε είναι ο εαυτός μας. Εμείς πρέπει να γίνουμε η όαση στην οποία θα προσέρχονται οι υπόλοιποι για να ξεδιψάσουν. Εμείς πρέπει να δώσουμε το φωτεινό παράδειγμα. Πρέπει να δημιουργήσουμε τέτοια περίσσια χαράς μέσα μας ώστε να προσφέρουμε και στην ομήγυρη μας. Διότι “ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος”. Η χαρά που προϋπάρχει μέσα μας πρέπει να αναδυθεί. 




 







Αυτό όμως που συνήθως θεωρούμε χαρά, δεν είναι χαρά. Το πολύ – πολύ να είναι διασκέδαση. Είναι απλώς ένας τρόπος για να αποφεύγει κανείς τον εαυτό του. Είναι ένας τρόπος για να μεθάμε, για να πνιγόμαστε μέσα σε κάτι ώστε να μπορέσουμε να ξεχάσουμε την δυσαρέσκειά μας, την ανησυχία μας, τις έγνοιες μας, την αγωνία μας. 



















Έτσι, κάθε είδους διασκέδαση θεωρείται ότι είναι χαρά. Δεν είναι ! Οτιδήποτε έρχεται απ’ έξω, δεν είναι χαρά. Οτιδήποτε εξαρτάται από κάτι δεν μπορεί να είναι χαρά. 





 
Ο Βούδας είχε πει :
"Υπάρχει η απόλαυση και υπάρχει και η ευδαιμονία.
Απέχοντας από το πρώτο, φτάνεις στο δεύτερο."

Η απόλαυση είναι κάτι σωματικό. Η απόλαυση είναι το πιο επιφανειακό πράγμα στη ζωή. Είναι ένα γαργάλημα. Μπορεί να είναι σεξουαλικό, μπορεί να είναι των άλλων αισθήσεων, μπορεί να είναι εμμονή με το φαγητό, είναι όμως ριζωμένη στο σώμα. Το σώμα όμως είναι η περιφέρεια δεν είναι το κέντρο.












Η χαρά βγαίνει από τον ίδιο μας τον πυρήνα. Η χαρά είναι πνευματική. Είναι απόλυτα ανεξάρτητη από οποιαδήποτε εξωτερική περίσταση. Είναι ένα εσωτερικό φαινόμενο. Και δεν είναι διαφυγή από τον εαυτό. Είναι μια πραγματική αντιμετώπιση του εαυτού. Η χαρά εμφανίζεται μόνο όταν την ψάξουμε στην οικογένειά μας, στο σπίτι μας, στο βάθος του εαυτού μας. Επειδή όμως δεν είμαστε χαρούμενοι, αναζητούμε την διασκέδαση. 











Η σύγχρονη οικονομία βασίζεται στην υπερκατανάλωση και έχει ως στόχο να μας δημιουργεί συνεχώς καινούργιες ανάγκες και να μας προσφέρει σύγχρονες απολαύσεις. Και έτσι η ανάγκη της απόλαυσης μας κρατάει σε μια νευρωτική κατάσταση, πάντοτε σε αναταραχή, ποτέ δε μας αφήνει σε ηρεμία. Τόσο πολλές επιθυμίες και κάθε επιθυμία είναι άσβεστη, επίμονη, διεκδικεί την προσοχή μας. Παραμένουμε θύματα ενός πλήθους τρελών επιθυμιών –τρελών, επειδή δεν μπορούν να εκπληρωθούν και μας σέρνουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις, μας κάνουν κομμάτια ...

ΕΝΑΣ ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ!!!!!


 

ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΑ ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ






- Χαιρετάω τη σημερινή ημέρα με αγάπη στην καρδιά μου. Με αγαπώ τόσο, όσο μου επιτρέπω να αναπτύσσομαι μέσα μου και με διευκολύνω γι αυτό. 

 

 
- Ευγνωμονώ για το ατίμητο δώρο της ζωής που αξιώθηκα να έχω και σήμερα, ενώ τόσοι άλλοι δεν ξημερώθηκαν μαζί μου. Έχω δουλειά λοιπόν να κάνω. 


 
 
- Οραματίζομαι τη μέρα που θέλω να ζήσω ώστε να μην την αφήσω στην τύχη της και χαράσσω τη διαδρομή που θέλω να ακολουθήσει. 



 
- Οπτικοποιώ τους στόχους μου και τους αισθάνομαι να είναι η μία και μοναδική πραγματικότητα που μπορώ να έχω. 


 

 
- Δρω τώρα στο σήμερα, έχοντας το όραμα του αύριο στο νου μου και κρατώντας το με πίστη και αποφασιστικότητα ότι υλοποιείται. 


 
 
- Θυμάμαι συνεχώς ότι μπορώ να είμαι να έχω και να κάνω ότι επιθυμώ, καθώς επίσης και ότι δεν επιθυμώ εάν σε αυτό εστιάζω την προσοχή μου. 

 

 
- Αφήνω πίσω το χτες, επειδή σήμερα είναι η πρώτη μέρα του υπόλοιπου της ζωής μου. 


 
- Ψάχνω να καλλιεργήσω ικανότητα ίση με τις ανεξάντλητες ευκαιρίες που μου παρουσιάζονται, και όχι για ευκαιρίες ανάλογες με την ικανότητά μου. 

 
- Γελάω με μένα και με ότι μου συμβαίνει. Αυτό δίνει ζωή, αυτό είναι ζωή και από αυτό το ποτήρι θα πίνω πάντα. 

- Επιμένω μέχρι να πετύχω!!!!

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

''Μπορεί να είναι κανείς ευτυχισμένος χωρίς χρήματα και πώς??''

Στην ερώτηση αυτή ο Επίκουρος απαντάει με έναν κατάλογο των απαραίτητων και μη για την ευτυχία:
-Φυσικά και αναγκαία στοιχεία για να ζει κανείς ευτυχισμένος θεωρεί τη φιλία, την ελευθερία, τη σκέψη.
-Φυσικά και όχι αναγκαία πράγματα θεωρεί το μεγάλο σπίτι, τα ιδιωτικά λουτρά, τα συμπόσια και τους υπηρέτες.
-Ούτε φυσικά ούτε αναγκαία θεωρεί τη φήμη και την εξουσία.
Ο ίδιος υποστήριξε με το παράδειγμά του αυτή τη θεωρία. Ζούσε με φίλους του εκτός των Αθηνών και απολάμβανε αυτή την παρέα. Αποφάσισαν να μην εμπλακούν στις εμπορευματικές σχέσεις της αθηναϊκής αγοράς και φρόντισαν να έχουν τον δικό τους κήπο, με τρόφιμα που τους επέτρεπαν να ζουν. Στον κήπο αυτόν γίνονταν και οι περισσότερες συζητήσεις, καθώς ο Επίκουρος και οι μαθητές-φίλοι του είχαν ως μότο ότι ο στοχασμός (ο διαλογισμός) είναι το καλύτερο αγχολυτικό.
Η φιλοσοφία του Επίκουρου λέει: Αν διαθέτουμε χρήματα δίχως φίλους, δίχως ελευθερία και μια μεθοδική ανάλυση της ζωής μας, δεν θα είμαστε ποτέ αληθινά ευτυχισμένοι. Ενώ αν τα διαθέτουμε αλλά στερούμαστε πλούτου, δεν θα είμαστε ποτέ δυστυχισμένοι.

Ευτυχείται!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!




Τα πάντα ρει…....

Τα πάντα ρει…..
Η αλλαγή είναι μέσα στη ζωή μας. Ή πιο σωστά είναι η ίδια η ζωή. Τίποτα δεν μένει το ίδιο. Όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Η αλλαγή είναι μέσα στα κύτταρα μας.
Τα ίδια μας τα κύτταρα αλλάζουν καθημερινά.
Κάποια πεθαίνουν και δημιουργούνται καινούρια κι ας μην το καταλαβαίνουμε. Μα και οι πεποιθήσεις μας κι αυτές αλλάζουν για να σχηματίσουμε τη δική μας προσωπικότητα.
Δεν είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι στο πέρασμα του χρόνου, σκεφτόμαστε διαφορετικά, αναθεωρούμε απόψεις και γεγονότα .
Ειδικά ένα σημαντικό γεγονός της ζωής μας, όπως μια απώλεια ή μια ασθένεια μπορούν να κάνουν την ανατροπή και να αλλάξουμε ακόμα και την θέαση που έχουμε για τη ζωή!
Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μας , όχι μόνο με το θάνατο αλλά και γιατί χωρίζουν οι δρόμοι μας.
Σχέσεις που αρχίζουν και τελειώνουν, ρόλοι που αναλαμβάνουμε για να πάρουμε μαθήματα ζωής.
Οι εποχές που αλλάζουν, τα χρόνια που περνάνε.
Πως η στιγμή, ένα βλέμμα, μια λέξη, ένα γεγονός γίνεται παρελθόν. Γίνεται αιωνιότητα!
Κι αν όλα αυτά που αναφέ
ρω φαίνονται κοινότοπα, φανταστείτε μέσα σε τι ψέμα μπορεί να ζει ο άνθρωπος! Τι παιχνίδια μπορεί να παίζει το μυαλό μαζί με το εγώ που τα θέλει όλα ίδια για να μη φοβάται. Η σιγουριά , η ασφάλεια, αυτή η ψευδαίσθηση που φτιάχνει το εγώ για να νιώθει καλά. Ένα εγώ που νομίζει ότι τα ξέρει όλα…
Πόσες συνήθειες κρατάμε ίδιες, πόσες φορές μένουμε σε σχέσεις που δεν έχουν τίποτα πια να μας προσφέρουν μόνο και μόνο γιατί φοβόμαστε την αλλαγή!
Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το τώρα. Η ζωή είναι ένα παιχνίδι με το άγνωστο. Πότε δεν ξέρουμε τι θα ξημερώσει…
Μα κι αν γνωρίζαμε στη ζωή μας τι θα συμβεί, μα κι αν ήταν όλα ίδια, αυτή η μονοτονία τι ομορφιά θα είχε;
Όχι δεν ξέρω το αύριο, δεν γνωρίζω τίποτα περισσότερο από το τώρα. Το μόνο που γνωρίζω είναι η πίστη μου στον εαυτό μου.
 


Στον Iερό μου Εαυτό…
Ποτάμι η ζωή που κυλά και εγώ αφήνομαι στα νερά του. 


Image Hosting




Θραύσματα Ψυχής!

Σχέσεις …
Τι ενώνει δύο ανθρώπους ; Η χημεία θα απαντήσετε.

Και τι είναι η χημεία ;

Είναι αυτή η μυστηριώδης ελκτική δύναμη που τους φέρνει κοντά, αυτή η “κολλώδης ταινία” που τους δένει. 



Free Image Hosting


Οι σχέσεις, είτε είναι σχέσεις φιλίας, είτε ερωτικές δοκιμάζονται συχνά. Και έτσι είναι το σωστό. Εκεί φαίνεται η δύναμη της “κόλλας”. Αν η κόλληση αντέξει, μετά την ένταση θα επικρατήσει η ηρεμία, η γαλήνη. Αν η απωστική δύναμη είναι ισχυρή θα συμβεί ο χωρισμός. Και συνήθως, μόλις η ένταση καταλαγιάσει, θα επιχειρηθεί η επανένωση. Θα είναι το ίδιο ισχυρή όμως με την πρώτη φορά ;
Μπορείς να κολλήσεις ένα κομμάτι σελοτέιπ στο χέρι σου.

Αν το κάνεις με προσοχή η ένωση μένει σταθερή και διατηρείται.

Μπορείς να το ξεκολλήσεις και να το κολλήσεις ξανά, αλλά η αποτελεσματικότητα δε θα ‘ναι η ίδια με την πρώτη φορά. 






Μπορείς να το επαναλάβεις πολλές φορές, αλλά κάθε φορά η κόλλα θα κρατάει λιγότερο.
Ο λόγος είναι προφανής… Κάθε φορά, κομματάκια από το δέρμα σου, μικρά και αόρατα, ξεριζώνονται από το τράβηγμα. 








Είναι αυτά τα μικροσκοπικά θραύσματα που εμποδίζουν την ένωση να ξαναγίνει σταθερή και διαρκής.

Είναι το σύνολο αυτών των θραυσμάτων που τελικά, μια μέρα, κάνουν την ταινία να μην κολλάει πια.
Είναι αυτά τα απολεσθέντα θραύσματα της ψυχής μας, που αν δεν τα επανακτήσουμε, δεν επιτρέπουν την επανένωση να λειτουργήσει. 


ImageDost.com - Free Fast Image Hosting For Everyone !

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

.....είπαν....

1092446Ένα ποτάμι ρέει πάντα, επίμονα προς το σκοπό του, άσχετα με τα εμπόδια που συναντάει μπροστά του. Κινείται ασταμάτητα προς την ένωση του με τον ωκεανό, παρακάμπτοντας ή ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο, παρ' όλο που γνωρίζει ότι, φθάνοντας στον ωκεανό, θα χάσει την ταυτότητα του.


.....είπαν....ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ!



Συμβαίνει έτσι στη ζωή, ώστε μερικοί να μπαίνουν στην υπηρεσία της φήμης και άλλοι του χρήματος, αλλά η καλύτερη επιλογή είναι αυτών των λίγων που περνούν την ώρα τους ως παρατηρητές της φύσης και ως εραστές της σοφίας!! 


.....είπαν....Osho

Μην ψάχνεις, 
μη ρωτάς,  
μη χτυπάς, μην απαιτείς  
- Χαλάρωσε!!!!

...είπαν....Πάολο Κοέλο!



Είναι ανώφελο να μιλάς για αγάπη, γιατί η αγάπη έχει τη δική της γλώσσα και μιλάει από μόνη της.

Ο Ποιητής και ο γιατρός!!!!!


Μια ιστορία των Σούφι 
.

Ένας ποιητής πήγε σε ένα γιατρό και του είπε :

«Είμαι πολύ άσχημα, έχω τρομερά συμπτώματα, νιώθω στενοχώρια, ταραχή, χέρια, πόδια, μαλλιά υποφέρουν»
Ο γιατρός του είπε : «Αληθεύει ότι δεν έχεις απαγγείλει ακόμη δημόσια την τελευταία ποιητική σου σύνθεση ;»
«Ναι αληθεύει» απάντησε ο ποιητής. «Πολύ καλά» απάντησε ο γιατρός, «κάθισε λοιπόν να μου απαγγείλεις τα τελευταία σου ποιήματα». 
 

Ο ποιητής απάγγειλε τα ποιήματά του.

Ο γιατρός του ζήτησε να τα απαγγείλει ξανά και ξανά.

Τέλος του είπε :
«Σταμάτα ! Τώρα είσαι μια χαρά. Αυτό που κρατούσες μέσα σου, επηρέαζε όλο σου το σώμα. Τώρα που το έβγαλες έξω είσαι πάλι καλά».


Πόσα ανεκδήλωτα συναισθήματα, όμορφα ή άσχημα, φυλάμε σαν αναμμένα κάρβουνα έτοιμα να μας πυρπολήσουν, μέσα μας ; Πόσες λάθος πεποιθήσεις έχουν πλημμυρίσει την ζωή μας ;

“Οι άνδρες δεν κλαίνε” και πνίγουμε την θλίψη

“Μην του/της δείχνεις αδυναμία – μην εκδηλώνεσαι” και θάβουμε την αγάπη

“Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που σερβίρεται κρύο” και πλημμυρίζουμε με οργή


Κλάψε ! Δείξε την αγάπη σου ! Εκδήλωσε τον θυμό σου εκείνη τη στιγμή !


Διαφορετικά αυτό που καταπνίγουμε, αργά ή γρήγορα θα εκδηλωθεί, με διάφορα σωματικά συμπτώματα, με μια σοβαρή αρρώστια, με μια κατάθλιψη.

Ίσως σε κάποιο ανεκδήλωτο συναίσθημα να οφείλεται κι αυτό το ανεξήγητο δάκρυ, που κάποιες φορές κυλάει κατά τη διάρκεια του διαλογισμού ή της χαλάρωσης …

Δεν είναι τυχαιο που τα συγκρατημένα άτομα είναι πάντοτε νευρικά γιατί βαθιά μέσα τους η ταραχή είναι ακόμη κρυμμένη. Εάν είσαι μη συγκρατημένος, ρέων, ζωντανός, τότε δεν είσαι νευρικός. Δεν υπάρχει θέμα νευρικότητας - οτιδήποτε συμβαίνει, συμβαίνει. Δεν έχεις προσδοκίες για το μέλλον, δεν δίνεις παράσταση. Τότε γιατί πρέπει να είσαι νευρικός;
.

Για να ελέγξεις αυτό το νου, πρέπει να παραμείνεις τόσο ψυχρός και παγωμένος, ώστε να μην επιτρέψεις καθόλου την ενέργεια ζωής να κινηθεί στα μέλη σου, στο σώμα σου. Εάν αφεθεί να κινηθεί η ενέργεια, αυτές οι καταπιέσεις θα βγουν στην επιφάνεια. Έτσι ακριβώς οι άνθρωποι έχουν μάθει πώς να είναι ψυχροί, πώς να αγγίζουν τους άλλους και στην ουσία να μην τους αγγίζουν, πώς να βλέπουν τους ανθρώπους και πάλι να μην τους βλέπουν.
.

Οι άνθρωποι ζουν με κλισέ - «Γεια σου. Πώς είσαι;» Κανένας δεν εννοεί κάτι. Αυτο είναι ακριβώς το πώς ν’ αποφύγεις την πραγματική συνάντηση δύο προσώπων.Οι άνθρωποι δεν κοιτάζουν στα μάτια τους άλλους, δεν κρατούν τα χέρια, δεν προσπαθούν να νοιώσουν ο ένας την ενέργεια του άλλου, δεν αφήνουν ο ένας τον άλλον να χυθούν - πολύ φοβισμένοι, κατά κάποιον τρόπο μόνο καταφέρνοντας να είναι ψυχροί και νεκροί, σ’
ένα ζουρλομανδύα. 


 
.

Osho

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

''''Debtocracy''' ένα τολμηρό ντοκιμαντέρ για το χρέος ....

ΔΕΙΤΕ: Το φιλμ του Άρη Χατζηστεφάνου και της Κατερίνας Κιτίδη

Debtocracy (temp) from ThePressProject on Vimeo.
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Από ένα δικτατορικό γιατρό περάσαμε στον αρχίατρο του ΔΝΤ». Με αυτή τη φράση ξεκινά το ντοκιμαντέρ με τίτλο «Debtocracy» (Χρεοκρατία) της BitsyBytes, που υπογράφουν οι δημοσιογράφοι Άρης Χατζηστεφάνου και Κατερίνα Κιτίδη....


Οι συντελεστές του ντοκιμαντέρ συνομιλούν με σημαντικούς οικονομολόγους, πολιτικούς και δημοσιογράφους που παρουσιάζουν εναλλακτικές ερμηνείες αλλά και προτάσεις για την κρίση δημοσίου χρέους της Ελλάδας και της Ευρωζώνης.


Με γυρίσματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά και μέσα από κινούμενα σχέδια και animation το «Debtocracy» παρακολουθεί την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας από τη «χρυσή εποχή» μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, με τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, την αύξηση των εισοδημάτων και της κατανάλωσης μέχρι τη χρηματοπιστωτική κρίση και την εμφάνιση εννοιών όπως του «απεχθούς» και του «παράνομου» χρέους, που βαραίνουν και την Ελλάδα.


«Δεν υπάρχει καπιταλισμός χωρίς κρίση» εξηγεί με απλό τρόπο ο κοινωνικός επιστήμονας, Ντέιβιντ Χάρβεϊ. «Όλα αυτά τα χρόνια το Κεφάλαιο έκανε ό,τι ήθελε, έχοντας πρόσβαση σε φτηνό εργατικό δυναμικό. Η έλευση της πιστωτικής οικονομίας “ήρθε” για να καλύψει το κενό ανάμεσα στα πραγματικά εισοδήματα και την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών» προσθέτει.


Ο καθηγητής του πανεπιστημίου SOAS, Κώστας Λαπαβίτσας, μιλά για το «μεγάλο κερδισμένο του ευρώ»… τη Γερμανία!


Ο Μανώλης Γλέζος κάνει λόγο για «ολοκληρωτική υποτέλεια» της Ελλάδας τονίζοντας ότι είναι απαραίτητη η σύσταση μιας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, για να μάθουν οι έλληνες πολίτες πόσο πραγματικά είναι το δημόσιο χρέος της χώρας, πώς δημιουργήθηκε και σε ποιους οφείλεται.


Στο ντοκιμαντέρ γίνεται εκτενής αναφορά για το πώς μια φτωχή χώρα της Λατινικής Αμερικής «σήκωσε το ανάστημά της» απέναντι στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα.


Ο Ισημερινός το 2006 απέλασε τον εκπρόσωπο της Παγκόσμιας Τράπεζας και μέσα σε 14 μήνες, μέσω της συγκρότησης Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου απέδειξε ότι μεγάλο μέρος του χρέους του δεν ήταν νομιμοποιημένο. Το αποτέλεσμα της Επιτροπής γνωστοποιήθηκε στους πολίτες και ο Πρόεδρος της χώρας, Ραφαέλ Κορέα ανακοίνωσε την παύση πληρωμών του 70% του ομολογιακού χρέους του Ισημερινού, εξοικονομώντας συνολικά 7 δισ. δολάρια, τα οποία προωθήθηκαν σε δαπάνες για τους τομείς της υγείας, παιδείας και υποδομών προσθέτοντας τη φράση: «Ο Ισημερινός δεν είναι προς πώληση».


Χαρακτηριστικό είναι επίσης το απόσπασμα με την ομιλία του Προέδρου των Ευρωπαίων Πρασίνων, Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, ο οποίος μιλώντας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δήλωσε απερίφραστα: «Είμαστε υποκριτές. Δίνουμε χρήματα στην Ελλάδα για να αγοράζει τα όπλα μας».


Ακαδημαϊκοί και φιλόσοφοι που μιλούν στο «Debtocracy» καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η μόνη επιλογή για τους πολίτες, πλέον, είναι η διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, έχοντας στο νου τα πρόσφατα παραδείγματα της Αιγύπτου και της Τυνησίας.

25 τρόποι να φορέσεις ένα κασκόλ !!!!

Δείτε μέσα σε 4.5 λεπτά 25 διαφορετικούς τρόπους για να φορέσετε ένα κασκόλ!

Συνολικές προβολές σελίδας

Ο Καιρός.

....για να δούμε τι θα δούμε στην Τ.V.......

me